Waarom loslaten van spullen zo moeilijk kan zijn
Vandaag bezocht ik een klant die worstelt met een huis vol spullen. Haar wens? Een opgeruimd huis. Maar achter al die spullen schuilt iets diepers. Waarom heeft ze zoveel? En waarom is afstand doen zo moeilijk?
Zoals altijd begin ik met de vraag: Hoe gaat het met je? Ze vertelde over de feestdagen, haar ouders, haar therapie. Ze was trots dat ze al wat voor zichzelf opkomt en zelfs begonnen is met opruimen.
Ze wil graag rolschaatsen, vertelde ze. Maar… haar rolschaatsen liggen ergens achterin de kast. Ik grapte: “Extra reden om op te ruimen, je komt al dichterbij!” Nog niet in zicht, maar het idee alleen al geeft richting.
De wachtstand loslaten
Voorafgaand aan de sessie had ik besloten om met haar te evalueren en haar op scherp te zetten. Ze staat nog te vaak in de wachtstand door omstandigheden. Ze heeft nog niet echt voor zichzelf gekozen. Het is vandaag een goed moment om te bepalen hoe we de komende sessies gaan benutten. Dus zei ik:
“Je maakt vorderingen, heel goed. Maar het is tijd om écht aan de slag te gaan. Hoe kan ik je ondersteunen om van dit huis een thuis te maken? Laten we daar bewust werk van maken.”
Ik gaf haar een krachtige visualisatie-opdracht:
“Zie jezelf als koningin van je leven. Jij bepaalt. Denk in mogelijkheden. Laat beperkende overtuigingen los.”
Waar gaat jouw vuurtje van aan? Beschrijf het alsof het al zo is. Want het is al zo, alleen mag je het zelf gaan zien en ernaar gaan handelen.’ Die opdracht raakte haar en ze schreef de opdracht op. Eind van de week stuurt ze mij een uitwerking, zodat ze de komende dagen de tijd kan nemen om het voor zich te zien en op te schrijven.
De kracht van kleine acties
Ze vertelde ook dat ze creatief bezig wil zijn, aan de eettafel. Maar die ligt vol dozen. “Waarom zet je die dozen niet op de grond en ga je lekker tekenen?” vroeg ik. Ze lachte. “Ja, waarom eigenlijk niet?”
De vorige sessie gaf ik haar twee opdrachten:
Ze had al keurig dozen gesorteerd. Dus nu gaf ik haar stap drie: Per categorie beslissen wat weg kan. Begin met de kleinste. Als je weet hoeveel je hebt van iets, kun je makkelijker gaan loslaten.
Ze vroeg wat ze moest doen als het haar niet lukte iets weg te doen. Mijn antwoord was dat ze dan op mag schrijven: Wat doet het met je; Wat denk je, Wat voel je? Dan kunnen we het daarover hebben, daar zit dan iets wat wellicht een goed thema is voor haar therapie.
Vervolgens zei ik: “In principe kan alles weg, want het enige wat je nodig hebt is eten, drinken en frisse lucht. Jij bent niet jouw spullen, deze spullen zijn niet wie jij bent.’ (We zetten het even op scherp).
Spullen zijn niet wie je bent.
Je spullen zijn wel een reflectie van je binnenwereld. Het vertelt iets over je interesses (verzameling in een vitrinekast), over je kwaliteiten (prijzenkast), over je welvaart (goedkoop/duurkoop), je gezondheid (verzorgd huis) en je welzijn (opgeruimd huis). Dus als je huis een complete chaos is… dan is je hoofd dat zeer waarschijnlijk ook…
Het raakte haar, want zo voelde het natuurlijk niet. De spullen bewaart ze niet voor niets, het zegt wel degelijk iets over haar. Ik vroeg haar wat ze dacht. Ze was het er niet mee eens: ‘Het raakt me, ik ben het er niet mee eens.’ ‘Okee, goed zo, kun je het ook ergens aan linken?’ We kwamen uit bij een doosje met spullen uit haar jeugd. “Dat is belangrijk voor me,” zei ze.
“Omdat het je herinnert aan wie je écht bent,” antwoordde ik. “Als kind ben je puur. Nu leef je vooral vanuit overleven. Maar dat kind helpt je herinneren. Gebruik die herinnering bij de opdracht.”
En toen viel alles op z’n plek.
“Zolang jij niet volledig voor jezelf kiest, staan je spullen een symbool van wie je eigenlijk bent. Als je wél kiest voor jezelf, dan zijn het gewoon spullen en kun je ze loslaten.”
Loslaten is niet hetzelfde als weggooien
We hebben nu één van de pijnpunten die haar dus weerhouden van het wegdoen van spullen. Je kunt jezelf immers niet weggooien, dat blokkeert, alles in jou gaat dan in de weerstand. Helen is kiezen voor jezelf en leven voor jezelf, dat is ook de sleutel voor een opgeruimd leven. Doen wat je gelukkig maakt, energie halen uit de dingen die je doet voor jezelf, een ander en de wereld, zorgen voor een gelukkig leven. Alles zit in jezelf, je hebt daar niets voor nodig.
Als je geen afstand kan doen van iets, dan vertelt het je iets over wie je wilt zijn maar niet bent. Dat wil niet zeggen dat je alles maar weg moet gooien, het gaat erom dat je het los KAN laten. Dat het je niet langer beheerst. Dat je de regie terugpakt over je leven én je huis.
I rest my case 😉
Wil jij ook van je huis weer een thuis maken en van overleven naar léven gaan? Dan begint het bij de keuze voor jezelf.